Urodził się w Warszawie w 1926 roku, mieszkał z rodziną w Otwocku.
Podczas okupacji szmuglował żywność między gettem otwockim a warszawskim. Rodzina zginęła podczas akcji wysiedleńczej w 1942 roku. Wziął udział w powstaniu
w getcie, po jego stłumieniu przedostał się kanałami na aryjską stronę.
Handlował gazetami i papierosami na Placu Trzech Krzyży.
W czasie powstania warszawskiego przepłynął Wisłę i przedostał się na tereny wyzwolone przez Armię Czerwoną. Do 1948 roku mieszkał w Lublinie, następnie wyjechał do Izraela, gdzie wziął udział w wojnie wyzwoleńczej.
Był jednym z założycieli kibucu Meggido, w którym pozostał do końca życia.
Jedno z jego dzieci, syn Ejtan, żołnierz z brygady Golani, zginął w wojnie Jom Kipur.
Dawid Płoński zaangażował się w podtrzymywanie pamięci o Szoah, jeździł
z izraelską młodzieżą do Auschwitz, towarzyszył Icchakowi Rabinowi podczas uroczystości 50-lecia powstania w Getcie Warszawskim.
Zmarł w Izraelu w 2009 roku.