Urodził się w roku 1927 w zamożnej rodzinie. Po śmierci ojca, jednego z pierwszych placówkarzy, zastrzelonego na wasze w lipcu 1942 roku, został jedynym żywicielem rodziny, dopóki Jego matka i siostry nie trafiły do Treblinki, gdzie zginęły.
Ignacy dwukrotnie trafił na Umschlagplatz, ale za pierwszym razem udało mu się uciec jeszcze z placu, a za drugim – już z wagonu, po wyłamaniu krat w okolicy Zielonki. Pracował w placówce „Omnium”, między innymi przy Chmielnej.
Tam poznał papierosiarzy. Wraz z innymi „placówkarzami” wspierał ich pieniędzmi
i żywnością. Po likwidacji „Omnium” pracował przy rozładunku wagonów Ostbahn. Nawiązał kontakt z polskim podziemiem, przenosił broń do getta.
Wziął udział w powstaniu w getcie, po raz kolejny uciekł z transportu, tym razem jadącego do obozu w Poniatowej. Postrzelony w nogę podczas ucieczki przed szmalcownikami, przyłączył się do papierosiarzy. Stał się ich swego rodzaju przywódcą, dbał o sprawiedliwy podział zarobków oraz o opiekę nad najmłodszymi, najsłabszymi.
Wstąpił też do Szarych Szeregów, wziął udział w powstaniu warszawskim.
Po wojnie wyjechał do Kanady, gdzie został handlowcem. Polskę odwiedził podczas 50. rocznicy powstania w getcie. Zmarł w roku 2014, pozostawił dzieci, córkę Annę
i syna Howarda oraz troje wnucząt. Syn, Howard Milchberg, jest profesorem fizyki oraz elektrotechniki i inżynierii komputerowej Uniwersytetu Maryland.