Urodzony 22 kwietnia 1931 roku, syn kuśnierza Mendla i Ity Friedmacher.
Kiedy rodzice zmarli w getcie na tyfus, a siostrę wywieziono do Treblinki,
z dziewięcioletnim bratem przedostał się na aryjską stronę.
Zarabiali handlem odzieżą szmuglowaną z getta oraz śpiewaniem na ulicach.
Ząbal nocował na estradzie dla orkiestry, na krzesełkach między pulpitami na nuty, w Parku Skaryszewskim, jego brat – u nieznanego Polaka na ul. Grochowskiej.
Powstanie 1943 roku zastało Jankiela w getcie, ukrywał się wraz z innymi w bunkrze na ulicy Miłej, ale po jego podpaleniu przez Niemców musiał pz towarzyszami
z bunkra błąkać się kanałami przez pięć dni, zanim udało im się przedostać
na aryjską stronę. Pomogli w tym polscy robotnicy, ale za astronomiczną kwotę
1000 zł od osoby. Potem pracował i mieszkał wraz z innymi chłopcami na działkach na Saskiej Kępie. Przebywał też jakiś czas w sierocińcu na Wolskiej, z którego uciekł,
w obawie przed odkryciem jego tożsamości. Handlował na Placu Trzech Krzyży,
w listopadzie 1943 roku na Dworcu Wschodnim, a w 1944 roku jako „konik” sprzedawał bilety teatralne. Przewoził też wózkiem dobytek mieszkańców Pragi.
Po wojnie zarabiał śpiewaniem w Lublinie, później zamieszkał w Londynie,
ale ostatecznie osiadł w Kanadzie. Podobnie jak ojciec, został kuśnierzem.
Miał czworo dzieci: Marka, Irvinga, Edwarda, Brendę. Na prośbę Żydowskiego Komitetu Narodowego spisał wspomnienia. Zmarł 15 grudnia w 2019 roku.