Urodzony w roku 1927 jako jeden z sześciorga rodzeństwa w zamożnej, religijnej rodzinie Beniamina i Miriam z domu Kriger. Wychował się na Grochowie, uczęszczał do chederu i do polskiej szkoły. Ojciec umarł w getcie z głodu, matka została zastrzelona.
Jeszcze przed śmiercią rodziców przedostał się z młodszym bratem Zankiem na aryjską stronę. Zarabiali śpiewając polskie piosenki, handlując papierosami i gazetami na Placu Trzech Krzyży. Wielokrotnie byli napastowani przez szmalcowników. Obaj wzięli udział w powstaniu warszawskim, Perec pod pseudonimem „Cwaniak”, Zanek pod pseudonimem „Miki”.
Walczyli w śródmiejskim batalionie „Sokół” przy boku Antoniego Godlewskiego – Antka Rozpylacza. Obaj odznaczali się ogromną odwagę i sprytem. Nie ujawniali swojego pochodzenia. Po kapitulacji powstania wyszli razem z powstańcami z Warszawy i zostali wywiezieni do Stalagu 4B w Milburgu w Saksonii, gdzie spotkali innego z papierosiarzy – „Wieśniaka”. Następnie trafili do obozu pracy Brokwitz,
gdzie cała trójka została rozpoznana przez polskich więźniów i jako Żydzi byli dręczeni i narażeni na denuncjację aż do wyzwolenia w maju 1945 roku.
W 1946 roku Perec nielegalnie przedostał się do Izraela, był więziony w brytyjskim obozie dla internowanych w Atlicie, ale potem dołączył do Kibucu Szaar ha-Golan
i wreszcie wstąpił do elitarnej jednostki Hagany – Palmachu, w której walczył
w Wojnie o Niepodległość. W czasie wojny sześciodniowej w 1967 służył w Korpusie Inżynieryjnym. Był też zmobilizowany w czasie wojny Jom Kipur, pracował
przy budowie fortyfikacji i okopów. Trzej jego synowie (Rami, Ofer, Gil) są oficerami
w izraelskim korpusie spadochroniarzy.
W 2009 roku został odznaczony przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP. Zmarł w 2013 roku.
W 2017 nakładem Dzielnicy Śródmieście m. st. Warszawy zostały wydane jego wspomnienia „Mieć odwagę, by żyć”.