Urodzona w 1890 roku, nauczycielka, od sierpnia 1943 roku kierowniczka referatu dziecięcego Rady Pomocy Żydom oraz kierowniczka biura RGO przy ul. Widok 9.
W lecie 1944, tuż przed Powstaniem Warszawskim zarejestrowała „papierosiarzy” jako polskie sieroty, dzięki czemu mogły otrzymywać obiady na kartki w RGO.
Za jej sprawą w zakładach RGO znalazło schronienie 500 żydowskich dzieci. Współpracowała z Ireną Sendlerową. Po wojnie pracowała jako kierowniczka
w szkołach warszawskich. Zmarła w 1959 roku.